سنجش اثربخشی نظام آموزش مجازی ضمن خدمت فرهنگیان

امروزه با توجه به گسترش روزافزون نظام های آموزش مجازی، ایجاد ابزاری برای سنجش اثربخشی آن ها مفید و ضروری است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف ارائه رویکردی برای سنجش اثربخشی نظام آموزش ضمن خدمت مجازی فرهنگیان به انجام رسید. روش تحقیق پیمایشی بود و جامعه آماری آن را تمامی معلم های شهرستان ملایر تشکیل می دادند که حداقل یک بار در یکی از دوره های مجازی یادشده شرکت داشتند. کل معلم های جامعه، 2040 نفر می شدند. بر این اساس، 325 نفر آزمودنی در پژوهش شرکت داده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای محقق- ساخته، به نام پرسشنامه سنجش ارزشمندی- رضایتمندی از خصوصیات نظام آموزش مجازی بود. این ابزار اقتباسی از پرسشنامه لوی بود. برای تعیین روایی ابزار، از روایی محتوایی و صوری استفاده شد. لذا، میزان روایی محتوایی آن بر اساس شاخص لاش، 63/0 بود. برای تعیین پایایی آن نیز از آلفای کرونباخ استفاده گردید. از این روی، میزان پایایی ابزار در سازه ارزشمندی  و رضایتمندی به ترتیب 92/0 و 90/0 بود. نتایج نشان داد که رابطۀ معناداری میان سازه های ارزشمندی  و رضایتمندی وجود ندارد و این دو، سازه های مستقلی هستند. همچنین نتیجۀ تحلیل عاملی نشان داد که ابزار در هر دو بُعد ارزشمندی  و رضایتمندی از روایی سازه برخوردار است. نیز مشخص شد که پیش فرض استفاده از 4 مؤلفه در سنجش اثربخشی نظام آموزش مجازی فرهنگیان و نیز استفاده از 2 سازه در سنجش این اثربخشی، کار درستی است. همچنین، تحلیل عاملی تأییدی در هر دو سازه نشان داد که دسته بندی و نام گذاری عامل ها، به نام های کیفیت پشتیبانی، کیفیت محتوا، دسترسی پذیری، و فنآوری نیز درست است.